Jamiolowo blog: dom

Dynie odkryłam na nowo kilka lat temu. Pamiętam z dzieciństwa dynię w słoikach w jakiejś zalewie słodko-kwaśnej, której nie lubiłam. Zresztą nie lubię rzeczy słodko-kwaśnych do dziś... Ta dynia z dawnych lat zapewne była smaczna, ale nie przekonywała mnie zupełnie. Kilka lat temu w Tesco odkryłam dynię Hokkaido. Kupiłam ją bardziej w celach ozdobnych niż konsumpcyjnych, ale przypadkiem trafiłam na przepis z frytkami z tej właśnie dyni. Zaciekawiona zrobiłam. Wyszło smacznie. Plusem odmiany Hokkaido jest to, że potrawy przyrządza się ze skórą, czyli mówiąc krótko dyni nie trzeba obierać. Wystarczy ją rozkroić. Wyczyścić wnętrze i pokroić w odpowiednie kawałki -w zależności od tego, co zamierzamy z dyni zrobić. Drugim przepisem, który bardzo przypadł mi do gustu była zupa krem z dyni z mleczkiem kokosowym i wanilią. Uwielbiam ją. Przepis jest prosty i szybki. Całe gotowanie gara zupy nie zajmuje więcej niż 20 minut łącznie z blendowaniem dyni.

Potem odkrywałam inne dynie -piżmowe, makaronowe i nie wiadomo jakie. Jednak dla mnie ulubioną dynią jest Hokkaido. Inspiruje mnie nie tylko w podróżach kulinarnych, ale i artystyczno-kreatywnych rękodzielniczych produkcjach :)

Dynie i szydełkowe podkładki

W tym roku wybraliśmy się z synem na plantację dyni w okolicach Gniezna. Fajnie popatrzeć na dynie -wielkie, małe, kolorowe i tradycyjnie pomarańczowe. Tak zainspirowana tymi wspaniałymi dyniami, postanowiłam zrobić podkładki pod kubki na szydełku. Poszukałam w pudle z kordonkami niteczek w stosownych kolorkach i zrobiłam je. Podkładki tym razem utrwaliłam krochmalem w sprayu, ale niestety okazał się byle jaki i podkładki są dość wiotkie -tak należy nazwać ich stan sztywności, a raczej brak sztywności... Muszę rozrobić trochę wikolu i zastosować starą metodę utrwalania podkładek. Ten piękny wzór mandali pochodzi z bloga QS Crochet, który powoli odchodzi w niebyt. A szkoda...

Dynia z gipsu

Dynia w tle podkładek to wyrób własny z gipsu. O produkcji takich dyń pisałam w poście Jesienne inspiracje. Przepis jest prosty, a zabawa fajna. Można pomysł wykorzystać do pracy z dziećmi i dorosłymi. Fakt, że trzeba poczekać aż dynie wyschną dokładnie, żeby móc je malować, ale za to macie ozdobę na lata.

I na razie tyle w dyniowych tematach. Zachęcam do udziału w Jesiennym Link Party- żaba jeszcze działa przez 4 dni :) Potem podsumuję naszą wspólną zabawę.

Pozdrawiam,

Anetta (Jamiolowo)

9 comments

W piątek zakupiłam niezbędne materiały do wykonania dyniowego wianka. Zainspirowałam się zdjęciem z Pinteresta, ale osobiście nie potrzebuję wielkiego wieńca na drzwi rodem z amerykańskich filmów. Moje potrzeby zdobnicze -tak to nazwijmy- zaspakajają rzeczy mniejszych gabarytów, stąd wianek, a może nawet wianeczek, a nie wieniec na drzwi...

Materiały potrzebne do wykonania wianka

Materiałów potrzebnych do wykonania wianka jest stosunkowo niewiele:

- baza wianka (może to być styropianowy krążek, okrąg uwity z papieru lub tak, jak u mnie -wianek
brzozowy),
-paczka mchu 50g - chrobotek jasnozielony,
-jedna dynia ( u mnie z plastiku, żeby wianek był dość lekki),
-kawałek sznurka,
-kawałek rafii na kokardę,
-pistolet do kleju na gorąco + klej na gorąco 1 pałeczka.

Koszt zakupionych materiałów to ok. 15 zł. Najdroższy był mech -paczka 11zł.

Tutorial, jak zrobić dyniowy wianek

Wykonanie wianka zajmie ok. 15 minut, więc projekt jest dość tani i przede wszystkim szybki.

1.Na bazie wianka przyklejamy mech klejem na gorąco. Mała uwaga mech jest barwiony, więc brudzi nieco ręce, więc jeśli ktoś obawia się o zafarbowane dłonie, lepiej założyć rękawiczki. Oczywiście uważamy podczas klejenia, żeby się nie poparzyć klejem.

2. Uzupełniamy braki mchu, jeśli zauważymy jakieś prześwity na bazie wianka.
3. Robimy przymiarkę kompozycyjną, gdzie umieścimy dynię. Następnie robimy kokardę z rafii.

4. Przyklejamy kokardę i dynię we właściwym miejscu.

5.Zakładamy na wianek sznurek do zawieszenia na drzwiach.

I koniec- ozdoba gotowa.

Brzozowa porada, czyli kiedy zbierać gałęzie na brzozowe wianki

Kolejna mała rada - w styczniu lub lutym warto wybrać się na spacer w okolice, gdzie rosną brzozy i nazbierać długich gałęzi brzozowych, które leżą pod drzewami. Gałęzie zebrane o tym czasie są bardzo giętkie i można z nich bez problemu formować różne kształty. Kiedy nazbieram tych gałęzi, robię kilka brzozowych krążków, które potem w ciągu roku służą mi jako bazy do wianków. Te brzozowe krążki zabezpieczam lakierem w sprayu, który wydobywa z nich naturalny kolor i oczywiście zabezpiecza przed wilgocią.

Brzozowe gałęzie zebrane w późniejszym terminie niestety kruszą się i łamią, dlatego trudno z nich potem cokolwiek uformować.

I tyle na dziś.

Pozdrawiam,
Anetta (Jamiolowo)

10 comments

6 comments

To nie płomienne romansidło, raczej dramat w dwóch aktach... To historia prawdziwa - z życia wzięta, która wydarzyła się w ubiegłym tygodniu...w moim ogródku. A konkretnie na małej tui, która rośnie w donicy na tarasie w pobliżu białej pnącej róży.

Modliszka-samiec

Postaci dramatu -ona i on...

Był dżdżysty sobotni poranek. Otworzyłam drzwi tarasowe, aby moje dwa leniwce kanapowe mogły wylecieć na szybkie siku po nocy. Ze zdumieniem ujrzałam na ścianie domu wielkiego owada. Najpierw pomyślałam, że ta jakiś pasikonik mutant, ale po dokładniejszym przyjrzeniu się niespodziewanemu gościowi ze zdumieniem stwierdziłam, że owad to chyba modliszka. Zrobiłam mu fotkę. Włączyłam wyszukiwanie obrazem Googla i wyskoczyło mi, że to faktycznie modliszka zwyczajna występująca w Polsce - z reguły na południu. Z ciekawości wyszukałam kilka informacji na temat owada. Po pierwsze jest pod ochroną, po drugie w związku z ocieplaniem klimatu wędruje coraz bardziej na północ. Żyje kilka miesięcy, w ciągu których 6-krotnie przechodzi wylinkę. Okaz ze ściany okazał się dużą, jasnobrązową samicą. Siedziała sobie ta owadzia dama w bezruchu jakby zastygła w modlitewnej pozie, ale kiedy w pobliżu pojawiła się nieświadoma zagrożenia mucha w ułamku sekundy schwyciła ją potężnymi przednimi odnóżami i zjadła, zaczynając od odwłoka. Modliszki to drapieżniki, polujące na wszystko, co się rusza.

I tak dzień mijał. Wieczorem modliszka zniknęła.

Modliszka

Modliszka-samica

W niedzielny poranek -równie dżdżysty i nieco mglisty -procedura wypuszczenia piesków na siku powtórzyła się. Z ciekawości zerknęłam na mur przy tarasie. Tym razem w tym samym miejscu siedział jasnozielony owadzi szczuplinek. Mniejszy o dobre 2-3 cm od wczorajszego okazu. Zdziwiłam się jeszcze bardziej, bo na co dzień nie widuję modliszek w okolicy. Zapewne widziałam je w ZOO, ale na żywo we własnym ogródku -nie widziałam. Jasnozielony gość zniknął wieczorem, prawdopodobnie w krzewie róży rosnącej w pobliżu małej tui...

Samiec modliszki

Akt I dramatu

W poniedziałek po południu zauważyłam, że zielony samczyk próbuje zrobić desant powietrzny z róży. Samica w pełnej gotowości bojowej czekała w tui z odwłokiem wystawionym, zapewne jak należy- według rytuałów godowych modliszek. Zielony szczuplinek bardzo długo robił podchody....Zdążyłam przekąsić z krzaczka kilka poziomek, potem garść winogron, a potem jeszcze dwa pomidorki ...i nic. Samica chyba na zachętę zafurkotała skrzydłami, ale nie poskutkowało to. Pomyślałam, że coś słabe te owadzie amory i wróciłam do domu.

Modliszki razem na tui

Akt II i ostatni...

We wtorek -po powrocie z pracy zauważyłam, że związek modliszek jest w trakcie konsumpcji. Trochę się przeraziłam, że nie tylko związek zostanie skonsumowany, ale i zielony samczyk. Trwali zwarci w "miłosnym" uścisku" długo. Można powiedzieć, że był to prawdziwy maraton miłosnych uniesień...

W środę po południu ze smutkiem stwierdziłam, że nie ma zielonego szczuplinka. Samiec stracił głowę nie tylko w przenośni, ale prawdopodobnie i dosłownie... Choć z drugiej strony łudzę się, że może w końcu udało mu się jakoś oderwać od samiczki i po prostu odlecieć, bo żadnych szczątków owada w pobliżu tui nie zauważyłam.

Samica jeszcze buszowała w tui przez kolejne dni, aż też zniknęła... Zapewne gdzieś złożyła jajeczka. Zobaczymy na wiosnę, co z tego wyniknie ;)

A jednak nie zniknęła - wczoraj w sobotnie popołudnie pojawiła się ponownie na małej tui. Wyglądała tak jakby wygrzewała się w promieniach jesiennego słońca, a potem przybrała pozycję jak Godzilla przed atakiem.

Powrót modliszkowej Godzilli

Mam nadzieję, że historia miłości i namiętności okazała się ciekawa, bo przecież nie samymi robótkami i karteczkami człowiek żyje ;)

I tyle na dziś:)

Pozdrawiam,

Anetta (Jamiolowo)

P.S. Nie jestem etymologiem, więc nie używam słownictwa fachowego...
Ten opis proszę traktować w kategorii beletrystyki, a nie pracy naukowej z zakresu bytowania, fizjologii i rytuałów godowych modliszek...

11 comments

9 comments

25 comments

10 pomysłów na wiosenne ozdoby, czyli jak szybko odmienić mieszkanie za pomocą kilku dodatków?

Wszyscy odczuwamy potrzebę zmian- od czasu do czasu. A już na wiosnę szczególnie pragniemy jakiejś odmiany, dzięki której poczujemy przypływ pozytywnej energii w życiu. Ponieważ wiele osób zaglądających na bloga zajmuje się rękodziełem, tworząc prawdziwe cudeńka w różnych technikach, proponuję mały przegląd dodatków, które warto mieć w domu, aby szybko i tanio wyczarować wiosenną atmosferę i być w gotowości z wielkanocnymi ozdobami.

Moc kolorów

Jestem tradycjonalistką i wiosenno-wielkanocne klimaty kojarzą mi się od lat z barwami natury i kolorkiem żółtym i zielonym. Jednak w tym roku na pewno sporo osób zdecyduje się także na świąteczne i wiosenne ozdoby w jasnoniebieskim, miętowym lub jasnoróżowym kolorku. Najważniejsze, aby dodatki i zmiany sprawiły nam radość i wprowadziły nas w dobry nastrój.

Przegląd dodatków, m.in. typu Zrób to sam:

Kolorowe poduszki /poszewki - zmiana natychmiastowa :) U mnie pojawiły się nowe poduchy z kwiatowym motywem w delikatnych wiosennych barwach.
Kolorowe doniczki z wiosennymi kwiatami -narcyzy, hiacynty, tulipanki, pierwiosnki sprawią każdemu radość. Choć wiadomo z hiacyntami nie ma co przesadzać, szczególnie w pomieszczeniu, gdzie się śpi.
Wazon z żywymi kwiatami, które znakomicie podnoszą nastrój.
Nowa lampa albo lampa w nowym abażurku... Zmieniłam abażur w lampce, którą widać w tle na pierwszym zdjęciu. Jak wykonać takie plisowane ubranko na lampę pokażę w tym tygodniu w osobnym tutorialu.
Kolorowe serwetki lub obrus- kupione lub samodzielnie zrobione na szydełku, czółenkach lub haftowane motywami wiosennymi lub wielkanocnymi.
Figurki ceramiczne lub własnoręcznie zrobione. Moje kury wagi ciężkiej z masy solnej już po raz kolejny spędzą z nami Wielkanoc.
Wianek na drzwi - u mnie chyba będzie ubiegłoroczny...A wyżej widać brzozowy wianek z wielką kurą z tektury.
Stroik na stół nie tylko świąteczny - W ubiegłym roku zrobiłyśmy sobie małe rodzinne warsztaty, ozdabiając wytłaczanki po jajkach. A w tym roku mam pomysł, ale muszę znaleźć chwilkę na jego realizację. A jak wyglądają wasze stroiki wiosenne lub świąteczne?
Ubranka na jajka mam zrobione według kursu na szydełkowe kury. W tym roku widziałam wiele włóczkowych zajączków w cenie ok. 8-9 PLN za sztukę. Może zrobię ze cztery, ale nie z wełenki tylko kordonka.
Pisanki . Niestety, nie robię pisanek, co najwyżej pomalowane jajka styropianowe ubieram we frywolitkowe ciuszki, bo nie znam żadnej techniki zdobienia jaj. Za to podziwiam wasze prace, m.in. Dusi.
Szydełkowe płaskie "pisanki"lub jajka w ubrankach zawieszone na wierzbowych gałązkach - to propozycja Nawanny.
Plakat lub obrazek o tematyce wielkanocnej proponuje Agata Hogata.
Potpourri z suszonymi płatkami kwiatów i ziół to propozycja Muskaan.

Kochani, macie jeszcze jakieś pomysły na szybką odmianę wnętrza i wielkanocne dekoracje? Piszcie o nich w komentarzach, a ja uzupełnię tę listę waszymi propozycjami :)

Bardzo dziękuję za komentarze pod poprzednim wpisem. Cieszę się, że dzielicie się swoimi przemyśleniami i doświadczeniem. Wasze głosy są dla mnie ważne i cenne.

Pozdrawiam,
Anetta