W tym roku z dużym opóźnieniem rozpoczęłam supłanie frywolitkowej Wiosny (Spring doily) według wzoru Renaty Niemczyk. Opóźnienie spowodowane było zaawansowanymi pracami nad dużą frywolitkową serwetą " Monster doily", o której wspominałam we wcześniejszych wpisach na blogu.

 Jak już wspominałam, nie lubię prowadzić jednocześnie dwóch dużych projektów, bo to tak trochę jakby się człowiek rozmieniał na drobne... Ani na jednym nie jest się w pełni skoncentrowanym, ani na drugim... A potem taki niedokończony UFO-k ląduje w szufladzie lub w szafie i sobie leży. I czeka na lepsze czasy.

 Wystartowałam z supłaniem "Monster doily" dokładnie 25 stycznia tego roku. Do 16 okrążenia supłanie szło mi szybko i dość przyjemnie, mimo iż wzór jest niekompletny. Mój wzór pochodzi z czasopisma, które jest wielu z Was doskonale znane - z "Moich robótek" z 2007 roku. Wcześniej w lutym pokazywałam postęp prac nad tą serwetą w poście Frywolitkowa Monster doily.

Autorem wzoru był Jan Stawasz.
Niestety, wzór wydrukowano z brakami, które mniej wprawne osoby mogły zniechęcić do supłania tej dużej serwety.  Znalazłam różne wersje dotyczące uzupełnienia tych brakujących cyfr, ale zrobiłam i tak po swojemu, wykorzystując własne doświadczenie i umiejętności. Serweta ma ok. 70 cm średnicy bez blokowania i krochmalenia. Wyprasowałam ją i tyle.
W oryginale serweta ma ok.82cm, ale Stawasz często supłał z nici nr 10, dlatego niektóre jego serwety były po prostu wielkie.

Moja serweta zrobiona jest z nici Muza 20 - kolory to jasne beże (nr 341 i 342), kolor naturalny 0000 lub śmietankowy 1500A i niteczka Amo20 nr 691 -jasny brąz. Wszystkie kolorki mają ciepły odcień, więc ładnie się zgrywają.

Ostatnie i przedostatnie okrążenie nieco mnie wymęczyło, bo chciałam zachować te wszystkie pikoty, jakie są w oryginale i okazało się, że ich liczba może przyprawić o palpitacje serca każdego... Ale dałam radę.

Wysupłanie całej serwetki zajęło mi ok. 2 miesięcy.
Oczywiście miewałam chwile zniechęcenia, ale po dniu lub dwóch odpoczynku od serwety i tych kolorków wracałam i robiłam dalej. Bardzo często robię duże projekty, więc z doświadczenia wiem, że łatwo jest odłożyć robótkę, ale dużo trudniej do niej powrócić. Nie jestem zwolenniczką magazynowania po szafach tzw. UFO-ków , więc czasami zaciskam zęby i robię dalej, mimo chwilowych twórczych kryzysów.

Gdyby ktoś zapytał, z czym kojarzy mi się wiosna, bez wahania wymieniłabym przynajmniej kilka rzeczy: promienie słońca, kolory zielony i żółty, nieśmiałe listeczki, anemiczne kwiateczki, a potem nagle eksplozja kolorów, kwiatów, zapachów, motyli i pszczół... Ale to już wiosna w pełnym rozkwicie. Początki są skromne, ale cieszą najbardziej po szarości i chłodzie zimy.

Dzisiaj takie właśnie nieśmiałe wiosenno-wielkanocne ozdoby.

 Tytuł brzmi strasznie! Już dość zimy, ale niekoniecznie śnieżyc wiosennych, bo o roślinkę chodzi, a nie o opady atmosferyczne. A roślinka zainspirowała mnie do zrobienia takich malutkich i śliczniutkich serweteczek.

W ubiegłą niedzielę wybraliśmy się z synem do Rezerwatu śnieżycy wiosennej, czyli tzw. Śnieżycowego Jaru, który znajduje się w pobliżu Murowanej Gośliny k. Poznania. Kilka słonecznych dni minionego tygodnia spowodowało masowe kwitnienie roślin. Śnieżyce w Polsce występują obficie na południu kraju, a nie na nizinach, więc Śnieżycowy Jar w Wielkopolsce to pewnego rodzaju ewenement przyrodniczy. Roślina niby zwykła, ale obficie porasta teren pobliskiego poligonu, który wojsko udostępnia do zwiedzania  3-4  razy w roku wczesną wiosną. Wtedy w okolice rezerwatu zjeżdżają tysiące turystów pragnących zobaczyć fenomen kwitnienia śnieżyc. W ostatnią sobotę i niedzielę teren rezerwatu odwiedziło ponad 6 tys. osób. Wytyczone są trasy, po których należy się poruszać. Liczne służby (leśnicy, policja, straż miejska i wojsko) czuwają nad bezpieczeństwem turystów i... roślin, które odgrodzone są taśmami, chroniącymi je przed deptaniem, zrywaniem i wyrywaniem przez pseudo-miłośników przyrody, bo i tacy niestety się zdarzają... Roślina do 2014 r. była całkowicie chroniona jako gatunek zagrożony, obecnie jest częściowo chroniona.

Te malutkie serwetki to prototyp. Najpierw zrobiłam ubranko na jajko , ale wzór stwarzał wiele możliwości, więc spróbowałam zrobić serwetkę. Bardzo  podoba mi się połączenie dużych kwiatów i drobnej obwódki, która kojarzy mi się z mozaiką. Serweteczki są małe, bo ich średnica to zaledwie 9 cm. Nitka nr 20. Na razie zastanawiam się, co dalej...W jaki sposób kontynuować wzór.

I tyle na dziś,

Anetta (Jamiolowo)

Coś pysznego w zabawie u Renaty nieco mnie zaskoczyło.
Lubię eksperymenty kulinarne - typu quesaddilla z kurczakiem, sushi w wersji japońskiej czy gimbaby w wersji koreańskiej. Rzadko piekę jakieś słodkości, bo jestem z tych wiecznie odchudzających się. A jak już piekę to albo placuszka znajduszka, czyli najzwyklejszą tartę z jabłkami albo tradycyjny placek drożdżowy z kruszonką lub owocami sezonowymi i kruszonką. Nie cuduję za dużo, bo mi się nie chce... 
Oczywiście, coś pysznego to nie tylko słodkości, ale postanowiłam pokazać, to co faktycznie lubię, więc codziennie jest kawa i frywolitka, a czasami do kompletu kawałek placka :)

 

Post wędruje na zabawę u Reni - Coś prostego - coś pysznego :)

 Marzec rozświetlił się słońcem i dobrze, bo po tych szaroburych zimowych dniach większość z nas zatęskniła za wiosennymi promieniami, nieśmiało pokazującymi się roślinkami, listeczkami, kwiatami i pozytywną energią. 

Jeszcze chwila, a blogi, FB i Instagram zaroją się od wielkanocnych pomysłów i ozdób. Nie chce mi się ciągle kupować nowych dekoracji, raczej tworzę coś z czegoś innego, ale frywolitki nie da się zrobić  z czegoś innego, musi powstać od podstaw. Od pierwszego supełka, który zapoczątkuje cały wzór. 

Dzisiaj jajco w koronce. Od kilku lat używam wydmuszek gęsich jaj, które zamawiam na Allegro. O dziwo, zawsze przybywały w nienaruszonym stanie. Prędzej ja - osobiście czynię wśród nich straty. 

Jajco w koronce wędruje na zabawę u Splocika.

Pozdrawiam,

Anetta (Jamiolowo)

 Mróz trzyma mocno, choć pod koniec tygodnia ma być już lepiej, a ja na przekór zimowej aurze supłam wiosenną serweteczkę.

Jest to frywolitkowa serweteczka "Pelargonia", której wzór opracowałam dwa lata temu w ramach współpracy z Fabryką Nici Ariadna S.A. z Łodzi na potrzeby charytatywnej akcji #przyjemnosc tworzenia. Celem akcji było wsparcie działań Fundacji Słonie na Balkonie, która udziela pomocy dzieciom w kryzysie psychicznym. Pisałam o tym wielokrotnie na FB i Insta .

Serweteczce jest dobrze w każdym kolorze:) Ta z pierwszego zdjęcia to najnowsza produkcja z myślą o wiośnie i Wielkanocy, stąd te tradycyjne kolorki kojarzące się  ze świętami.

Serwetki wysupłane są nitkami nr 20 i maja około 12cm średnicy.

Poniższe zdjęcia pokazują serwetki, które powstały w ubiegłym roku. A inspiracją do powstania wzoru były kolorki moich pelargonii, które od lat uprawiam wokół domu, na balkonie i tarasie. Moje pelargonie zawsze  są w takich samych kolorach -białym, jasnoróżowym i czasami różowym (ostatnie zdjęcie).

Serweteczkę robi się bardzo szybko, bo jest łatwa nawet dla osób początkujących. Na YT jest filmik, w którym objaśniam -co i jak robić, jeśli ktoś miałby problem z wysupłaniem serweteczki (  FRYWOLITKA CZÓŁENKOWA ). Schemat PDF można pobrać z linku pod filmem na YT.

Oczywiście, schemat i filmik dla osób zainteresowanych frywolitką :)
Jeśli ktoś miałby ochotę na przygodę z frywolitką, polecam swój kurs, który znajduje się tu na blogu - w zakładce po prawej stronie bloga.

Serweteczka jako mała dekoracja wędruje na zabawę u Splocika.

Pozdrawiam,
Anetta(Jamiolowo)

 Jak już wcześniej wspominałam, lubię robić duże frywolitkowe serwety. Nie chodzi o to, że mój dom jest pełen serwet...Nie jest. Mam jedną serwetę na stole i tyle, ale lubię je robić. Lubię patrzeć, jak przybywa robótki. Lubię wybierać kolorki i tworzyć później fajne kolorystyczne kombinacje. Nie lubię pstrokacizny i przypadkowo dobranych kolorków. 

Nie robiłam do tej pory wzorów Jana Stawasza z różnych względów, o których nie będę się rozpisywać, bo to dzisiaj nie ma większego znaczenia. Moja mama kupowała przed laty czasopisma z wzorkami - przede wszystkim szydełkowymi. Były to m.in. "Moje robótki". Gazetka znana i lubiana:) 

W latach 2005-2010 czasami zdarzały się tam frywolitkowe wzory przede wszystkim J. Stawasza, później również innych frywolitkowych twórców.
Zafascynowana wielką serwetą zwaną "Monster doily" odszukałam czasopismo z sierpnia 2007 roku i  wybrałam kolory, stawiając tym razem na kilka odcieni beżu. Rzadko robię coś beżowego, bo do niczego mi nie pasuje :D

Zaczęłam sobie supłać ok. 20 stycznia tego roku. Supłało się całkiem miło, aż nagle okazało się, że wzór w gazetce jest niekompletny - brakuje liczby supełków w kilku miejscach. Na różnych grupach znalazłam dość rozbieżne informacje nt. "zagubionych" cyferek, więc przeliczyłam sobie te supełki i zrobiłam po swojemu. Serweta leży płasko - nie ściąga się, nie faluje, więc jest dobrze.

Nazwa " Monster doily"  chyba pochodzi od monstrualnych rozmiarów, bo Stawasz na początku swej działalności frywolitkowej z reguły używał nitki nr 10, więc serwety były wielkie. Ta według autora ma ok. 82 cm średnicy. Myślę, że moja tak olbrzymia nie będzie, bo robię ją nitkami nr 20.

Na pierwszym zdjęciu jest 9 okrążenie, które właśnie kończę. Kolejne zdjęcia przedstawiają postęp pracy nad serwetą.

Ciąg dalszy nastąpi, bo jestem w połowie serwety;)

Pozdrawiam,

Anetta(Jamiolowo)

Ostatnio testowałam frywolitkowy wzór Lillian Yeung z Kanady. Jest to wzór krzyża , a konkretnie krzyż jest zakładką do książki. Może w zamyśle autorki do Biblii... Nie wiem, nie dopytywałam się, w każdym bądź razie poczyniłam taki oto krzyżyk.

Delikatny i piękny krzyżyk wymaga nieco pracy. Wzór wygląda na prosty, ale wymaga nieco większych umiejętności technicznych niż tylko podstawowe, ponieważ należy umieć zrobić CWJ oraz JK.  Wymiary krzyża wykonanego nitką Muza 50 to ok. 13,5cmx9,5cm. Ogonek zrobiłam klasyczną józefinką z drugiego ds. 

Przeczytałam to, co napisałam i pomyślałam, że brzmi to jak tajny szyfr dla wtajemniczonych - CWJ, JK czy ds.
Niewtajemniczonym we frywolitkową terminologię wyjaśniam:

 * CWJ jest to rodzaj połączenia kółka z łukiem prawie niewidocznego (Cathrine Wheel Join).
 *JK to Josephine knot to węzełek józefinka wykonany pierwszym lub drugim pół supełkiem z całego supełka zwanego double stitch, czyli w skrócie ds ;) 

I tajemnica wyjaśniona.

Wzór jest dostępny na Etsy w sklepie LillianTatLace.

Krzyżyk -zakładka do książki wędruje na zabawę u Splocika - Małe Dekoracje.

 Po kolorystycznej wpadce, którą opisałam w poście wcześniejszym, musiałam odetchnąć nieco od tego wzoru i spraw, które niestety zamiast się rozwiązywać, zaczęły się piętrzyć i gmatwać... Jak sami wiecie, nie ma w tym nic szczególnego - po prostu samo życie.

Tak jak już wspominałam- zakupiłam wzór na Etsy (sklep @tattingholic) i ponownie dobrałam kolory. A że był koniec listopada, to pewno podświadomie wybrałam delikatne szarości, śmietanki i subtelny jasny róż. Z nową energią przystąpiłam do supłania.

Środkowa część serwety zawiera motyw ananasów, bardziej popularny w serwetkach szydełkowych niż frywolitkowych. Jednak najbardziej urzekła mnie zewnętrzna część serwety - to niby obrzeże. Choć kiedy oddzielnie zrobiłam 48 jasnoróżowych kwiateczków, to nie byłam zbyt zachwycona... Ale chodziło o to, by oddzielić ten właśnie kolor i motyw kwiatka.

Serweta jest dość duża - ma ok. 64cm średnicy bez blokowania i krochmalenia. Zrobiłam ją nitką nr 20. Zrobienie tej serwety z małymi przerwami, m.in. na Boże Narodzenie, zajęło mi ok. 5 tygodni.

Pozdrawiam,

Anetta (Jamiolowo)

W połowie sierpnia ubiegłego roku zakupiłam frywolitkowy wzór na Etsy (sklep tattingholic), bo czułam, że muszę zacząć robić  frywolitkową serwetę dużą i na tyle skomplikowaną, abym nie musiała myśleć o sprawach, które dały mi mocno w kość. Plan był dość prosty, przynajmniej w teorii.

Serwetę Bellatrix zaczęłam po raz drugi dokładnie 23 listopada ubiegłego roku w zupełnie innej wersji kolorystycznej, którą pokażę Wam jutro ;)

Zapraszam na jutro.

Anetta (Jamiolowo)

 Jak zapewne część z Was zauważyła -lubię frywolitkę, ale szczególną przyjemność sprawiają mi duże projekty - serwetki i serwety. Lubię dobierać piękne kolorki, tak aby podkreślić frywolitkowy wzór. Nie stosuję zasady, by wyrobić to, co mam na czółenkach, bo prace frywolitkowe są zbyt czasochłonne i pracochłonne, by pozwolić sobie na przypadek. 

W tym roku jednak postanowiłam zrobić kilka mniejszych projektów z frywolitką cluny ( tatting cluny leaves). Rzekomo ten rodzaj frywolitki pochodzi od opactwa  benedyktynów z Cluny we Francji. Jednak mimo iż przeszukałam internet wzdłuż i wszerz, nie znalazłam źródeł historycznych, które potwierdziłyby prawdziwość tej teorii. Myślę, że frywolitkę cluny z tym zakonem można jedynie wiązać przez cierpliwość, skupienie i ciężką pracę, które były wpisane w codzienne obowiązki mnichów. Poza tym ramy czasowe funkcjonowania opactwa  (średniowiecze) nie bardzo wpisują się w ramy czasowe początków frywolitki w Europie, ale to inna historia, którą opowiem przy okazji.

Jakiś czas temu "odkryłam" nieaktywny blog ElisaDusud z pięknymi pracami wykonanymi techniką cluny leaves (cluny listki). Ten frywolitkowy drobiazg to Rose de Noel. Zrobiłam ją kilka dni temu cieniowaną nitką nr 20. Zajęło mi to dwa wieczory, bo musiałam być  skoncentrowana na tych listeczkach. Niestety, rozsupłanie frywolitki zajmuje trochę czasu. A rozplątanie takiego listka to już w ogóle męczarnia...

Drugi drobiazg to trójkąt według pomysłu Iris Niebach, który można łączyć z innymi elementami i powstaje wtedy serweteczka z 6 takich trójkątów. Jak na razie utknęłam na pierwszym fragmencie serwetki, bo kończę bardzo dużą serwetę Bellatrix.

Frywolitka cluny jest piękna, ale bardzo czasochłonna, dlatego niewiele osób się nią zajmuje i raczej powstają mniejsze projekty.
Ten rodzaj frywolitki można supłać z użyciem własnych palców, ale można też wykorzystać gotowy przyrząd do supłania ( m.in. Handy Hands -producent nici Lizbeth-  miał to w swoim asortymencie). Można też zrobić swój własny przyrząd np. z drewienka z 3 gwoździami...

Ja jestem tradycjonalistką frywolitkową i raczej unikam zbędnych gadżetów, więc supłam cluny leaves na własnych palcach :) 

I tyle na dziś.

Anetta (Jamiolowo)

Słowem wstępu po półrocznej nieobecności na blogu powiem krótko - nie ma żadnego usprawiedliwienia na zaniedbanie bloga, który już od 10 lat jest ważnym elementem mojego życia. Prawie codziennie publikuję coś na Instagramie, bywam na FB - choć bez większego entuzjazmu, więc nie bardzo rozumiem siebie, że nie publikuję na blogu, choć treści do publikacji mam aż nadto.
I tyle w temacie...

Styczeń to czas planów, postanowień i często słomianego zapału do działania. Nie lubię snucia planów, ale z drugiej strony wolę wiedzieć, w jakim kierunku zmierzam. 
1.W tym roku - jak w poprzednim - będzie u mnie dużo frywolitki, w tym cluny tatting. 
2.Zamierzam wziąć udział w zabawach u Reni ( Coś prostego) i u Splocika (Małe Dekoracje).
3. Systematycznie publikować na blogu.

Na zabawę u Reni wstawiam frywolitkowego konika na biegunach, który powstał tuż przed świętami. Czy konik na biegunach jest fauną śmiem wątpić, ale koń na pewno jest przedstawicielem fauny.

W pierwszej chwili trochę zdziwiłam się tą fauną, ale potem uświadomiłam sobie, że przecież sama w ostatnich latach zrobiłam kilka frywolitkowych zwierzaków i było to całkiem fajne.

 
Poniższy kolaż pokazuje 3 moje autorskie prace -jeżyk, myszka i pszczółki.
Konik pochodzi z książki Pam Palmer " Tatting treats two". Motyle są wzorami vintage dostępnymi w domenach publicznych za darmo. Autorką pierwszego jest Tina Frauberger (1921r.), autorką drugiego jest Nelli Elison (1916r.). Natomiast zakładki - krokodyl i łabędź pochodzą z książki "Animal Bookmarks. A tatted ZOO" Dianny Stevens. A zimowa ptaszyna pochodzi z darmowego wzoru z Instagrama -autorką jest @mikimatsusawa.

Banerek zabawy u Reni :

Lato w pełni.  Hortensje w  rozkwicie. Uwielbiam je za te cudowne kolory i kształty. Dzisiaj pokażę malutki frywolitkowy koszyczek z szydełkowymi hortensjami.

Kwiatki hortensji zrobiłam na szydełku nr 0,6, używając nitki Muza 50. Kwiatki ręcznie farbowałam, aby dość wiernie oddać kolorki jednej z moich hortensji. Takie kwiateczki w Azji są bardzo popularne i modne - używa się ich jako broszki, zawieszki, kolczyki i różne ozdóbki do włosów i torebek.

 Uwielbiam wszelkiego rodzaju kwiatki, ale niezapominajki zawsze budziły i nadal budzą we mnie jakieś rozczulenie czy rozrzewnienie. Właściwie nie potrafię do końca nazwać tego uczucia, ale jest ono od lat związane z tą niepozorną wiosenną roślinką, dlatego dzisiaj przedstawiam moje niezapominajkowe poczynania :)

Od dawna chodzą za mną takie miniaturowe kwiateczki robione szydełkiem. Wszelkie szydełkowe miniaturki mają  nawet swoją nazwę - jest to microcrochet. Moje kwiateczki w założeniu miały przypominać niezapominajki i chyba nieco przypominają bukiecik tych kwiatków... Zrobiłam je Muzą 20 i 50 szydełkiem nr 0,65. Jestem na początku swojej kwiatowej przygody, więc niteczki nie są zbyt cienkie. Docelowo chciałabym zejść do rozmiaru nici 50 i 80, ale powiem szczerze - nie wiem, czy starczy mi cierpliwości na taką drobnicę.

Na zdjęciu poniżej dzikie niezapominajki rosnące w alei lipowej, a jeszcze niżej frywolitkowa serweteczka według mojego  ubiegłorocznego wzoru Garden Party. Wzór nieco zmodyfikowałam, zmieniając jeden łuk, ale całość wygląda dobrze i co najważniejsze układa się dobrze.

Prace wędrują do zabawy u Splocika (Małe Dekoracje) i Renaty (Coś prostego).

W ubiegłym miesiącu nie wzięłam udziału w zabawach, bo akurat pokazywałam wielką frywolitkową serwetę Wiosna 2024, więc raczej nie wpisywała się ona w kanon małej dekoracji u Splocika, a u Reni...no cóż - produkuję i pokazuję swoje prace zgodnie z porami roku, więc praca z Bożym Narodzeniem nie była mi po drodze :)

I tyle na dziś.

Pozdrawiam,

Anetta (Jamiolowo)