Idzie wiosna - dosłownie i w przenośni. Za oknem widać ją coraz bardziej. Gdzieś zieleni się rachityczna trawka, gdzieś w ogródeczku kwitną przebiśniegi. A na rabatach  spod ziemi wybijają się pierwsze wiosenne kwiaty -krokusy, hiacynty, żonkile, narcyzy...Ptaki zaczynają swoje poranne trele. Gęsi i kaczki latają we wszystkich możliwych kierunkach, jakby same nie wiedziały, dokąd zmierzają. A wczoraj widziałam trzy bociany w locie... Szybko się pojawiły. Obawiam się, że jeśli wróci nocny mróz lub choćby poranny przymrozek, to bociany będą konsumować żaby w postaci mrożonek ;)
 Ale mimo wszystko, czekamy na wiosnę z utęsknieniem i cierpliwością. 

Osoby zajmujące się frywolitką  mają  do perfekcji opanowaną sztukę uważności i cierpliwości. Można powiedzieć, że praktykują je na co dzień, kiedy tylko biorą nawinięte czółenka w dłonie. Ostatnio "podganiałam" swoje frywolitkowe zaległości. Zakończyłam ubiegłoroczną Wiosnę według wzoru Renaty Niemczyk (Renulka). Trochę to trwało, ale w końcu dobrnęłam do ostatniego okrążenia. Serweta wyszła dość pokaźna - ma średnicę 59 cm z ozdobnymi zębami, pomimo iż zrobiłam ją nićmi nr 30 Aida. Kolor nici ecru, bo taki mam zapas Aidy i taki kolorek lubię. Nie lubię upinania serwety i krochmalenia, ale jak trzeba, to trzeba.

Rozpoczęłam tegoroczną Wiosnę. To dopiero początek, bo właśnie kończę 6-te okrążenie. Przede mną jeszcze 11 okrążeń...  Tę serwetę tradycyjnie już supłam Aidą nr 30 w kolorze ecru. Darmowy wzór dostępny jest na blogu Renaty. Wzór można też kupić w jej sklepiku na Etsy.

Czasami dostaję e-maile z pytaniami, czy jak ktoś zrobił kurs frywolitki  dla początkujących, to czy może robić duże wzory typu serweta. Odpowiadam, że tak, bo tak naprawdę po opanowaniu supłania poprawnego węzła frywolitkowego umiecie wszystko :) Brzmi nieprawdopodobnie, ale tak właśnie jest. Frywolitka to przede wszystkim kółka i łuki. Z nich powstają tysiące kombinacji, tworzących przeróżne wzory, więc -powtórzę jeszcze raz- jeśli umiecie zawiązać poprawnie frywolitkowy supełek, to umiecie zrobić  (prawie) każdy frywolitkowy wzór. 
Inną sprawą jest, czy wystarczy Wam cierpliwości, samozaparcia i uważności, aby wykonać duży frywolitkowy projekt... Ale o tym możecie się przekonać tylko w jeden sposób -próbując samodzielnie wysupłać taką wymarzoną serwetkę, bieżnik, szal czy cokolwiek innego. Jeśli nie uda się, nie przejmujcie się. Widocznie to jeszcze nie Wasz czas...

A jakie frywolitkowe wzory  Wy lubicie? Małe typu śnieżynki, czy raczej duże typu serwety, bieżniki itp.?

Pozdrawiam,

Anetta (Jamiolowo)

 Dosłownie - siedzę i czekam na wiosnę. Tak ogólnie, to lubię zimę. Lubię zimowe mroźne poranki, śnieg skrzący się w świetle ulicznych latarni, lubię ciepło domu, polarowe kocyki i grube skarpetki w kolorowe wzorki. I to wszystko jest fajne, ale kiedy trwa zbyt długo, staje się męczące i z lekka irytujące. A kiedy do anomalii pogodowych dołączają przypadłości chorobowe, to już w ogóle odechciewa się zimy i z utęsknieniem czeka na wiosnę.
W tym roku rozpoczęłam to swoje czekanie na wiosnę dość wcześnie, ale  po prostu już nie mogę patrzeć na tę zgniliznę za oknem - ciągle szaro-buro i nijako. Nie dość, że mokro, to jeszcze wietrznie... Dobra, ponarzekałam sobie na zmienności pogodowe, które są od nas całkowicie niezależne, ale od razu mi lepiej ;) Bo taką naturę już mamy, kiedy się nieco wygadamy, robi się lepiej. Też tak macie? Czy tylko ja jestem jakimś wyjątkiem?

Dzisiaj pokażę karteczkę wiosenno-ogrodową, a tak naprawdę zrobioną na pożegnanie koleżanki z pracy, która odeszła niedawno na emeryturę i zamierza zająć się przydomowym ogródkiem i wypoczynkiem.  
Kartkę zrobiłam głównie z papierów  Craft O'clock. Widzę, że motylki są od Lemoncraft. a reszty nie pamiętam, bo mam zbyt dużo papierów. Tak w ogóle, to na blogu będzie mniej prac scrapbookingowych, ponieważ coraz bardziej dryfuję w stronę frywolitki.

Powiem szczerze, scrapbooking jest fajny, decoupage też jest fajny i widowiskowy, malowanie obrazów jest fajne, robienie chust jest fajne, ale to wszystko wymaga materiałów, które gdzieś trzeba przechowywać.
Mam teraz swoją pracownię, ale czuję przesyt tym wszystkim...
Kiedy wchodzę do pracowni, czuję się przytłoczona  stertami przydasi, które może kiedyś wykorzystam, a może i nie... Patrząc na papiery, kordonki, wstążki, kwiatki i inne przydaśki, czuję wyrzuty sumienia, bo kupiłam je - wydałam pieniądze, a one sobie leżą takie bezużyteczne...
Mało tego widzę, że nadmiar czegokolwiek zabija kreatywność. Zapewne doskonale znacie ten stan niepewności - a może zrobię to, a może tamto. A może z tego, a może lepiej z tamtego... Czasami sam proces twórczy trwa stosunkowo krótko, ale zbyt długie zastanawianie się może skutecznie zniechęcić do działania. Każdy kto tworzy, zna to uczucie wahania i niepewności. Bywa ono zabójcze dla kreatywności.
Uważam, że nadmiar i wahanie to dwaj nieustraszeni pogromcy kreatywności. Strzeżcie się ich ;)

Skończyłam frywolitkową Wiosnę 2021 - właśnie się krochmali ;) Tegoroczna Wiosna, jak na razie jest w powijakach, ale  dam radę. W tym tygodniu pokażę swoje frywolitkowe urobki.

Pozdrawiam,
Anetta(Jamiolowo)