Jak już kiedyś wspominałam, lubię papierową wiklinę. Najpierw podziwiałam wiklinowe prace Olki, potem w zabawie Podaj dalej otrzymałam od Beaty dwa koszyki. Jeszcze dość długo tylko podziwiałam piękne wyroby na Pintereście, aż któregoś dnia odważyłam się i zrobiłam pierwszy koszyk, potem następny i następny. Nawet w czasie warsztatów, które prowadzę dla osób +60, wprowadziłam papierową wiklinę jako technikę rękodzielniczą.

Przyznam się, że nie lubię wyplatać dziwnych, nikomu niepotrzebnych przedmiotów. Zapewne są one fajne, zabawne i niezwykłe, ale ja zdecydowanie wolę prostotę, więc najbardziej popularną  formą u mnie są proste koszyki, które plotę na wielkich garach lub kuchennych kotłach z WTZ-u, w którym pracuję. Tworzę proste, dość duże koszyki, które są świetną dekoracją domu. Idealnie pasują do stylu skandynawskiego i rustykalnego (szczególnie te w kolorach brązów i beżów).

Papierowa wiklina nie jest techniką szybką i prostą, ponieważ najpierw trzeba przygotować stosy papierowych rurek. A to z kolei wymaga pocięcia kilogramów gazet na paski, które potem trzeba pozwijać i posklejać. Ja swoje wyroby czasami farbuję przed  wyplataniem, a czasami maluję lub barwię bejcą gotowy koszyk. Bejce z reguły stosuję na białych rurkach, dobierając odpowiednie kolorki, które imitują prawdziwą wiklinę.  Swoje "wyplotki" zabezpieczam bezbarwnym lakierem typu Vidaron. Robię to, ponieważ w koszach i koszykach trzymam kwiaty doniczkowe, wymagające regularnego podlewania, więc papier musi być dobrze zabezpieczony przed ewentualną wilgocią, rozmiękaniem i rozpadaniem się w sensie dosłownym.

W tym roku pokusiłam się o zrobienie kosza o dość dużym dnie, ale wąskim rancie, aby wstawić do niego choinkę. Ale zaczęłam od końca, czyli najpierw umocowaliśmy w stojaku choinkę, potem ją ubraliśmy, a na końcu stwierdziłam, że w koszu wyglądałaby jeszcze lepiej, więc zrobiłam kosz.. Nie ukrywam,  że wsadzenie żywej choinki w specjalnym pojemniku na wodę było zadaniem, któremu ledwo sprostałam wraz z moim 15-letnim synem.... W przyszłym roku nie popełnię tego błędu :D Oczywiście koszykiem najbardziej były zainteresowane moje pieski.... Tu widać Pusię. Toluś jest z drugiej strony, bo cały czas jest w ruchu, poza chwilami, kiedy śpi...

Takim moim cichym marzeniem jest spróbować pleść z prawdziwej wikliny.  Kilka kilometrów od mojej pracy jest gospodarstwo wikliniarskie, zajmujące się uprawą wikliny, obróbką, wyplataniem różnych przedmiotów i sprzedażą gotowych wyrobów. Może powinnam się do nich wybrać....

Tyle na dziś.

Pozdrawiam,

Anetta (Jamiolowo)

Frywolitkowe zmagania to jak najbardziej właściwe wyrażenie na to, czego doświadczyłam w minionym tygodniu. Zaczęło się niewinnie, bo takie historie zawsze zaczynają się niewinnie... Postanowiłam podgonić nieco ubiegłoroczną Wiosnę, która miała ładny start, ale późniejsze wydarzenia - z wypadkiem na czele- skutecznie opóźniły supłanie tej serwetki. O tym, że zaginęła, to już  nawet nie wspominam, bo cudownie znalazła się podczas przeprowadzki. Fakt, że w tzw.międzyczasie zaczęłam robić drugą od początku, bo podejrzewałam, że pierwszą zgubiłam w galerii handlowej. Podobnie historia wyglądała z Wiosnę 2019. Coś mam pecha do chowania robotek w miejsca trudno dostępne. Też tak macie, że schowacie coś, a potem szukacie?

Miałam już 8 okrążeń i postanowiłam  ostro podgonić tę serwetkę. Bez problemu machnęłam rządek 9. i 10. Zaczęłam 11. Sprawdziłam, czy dobrze mam ustawione pierwsze kółeczko, bo przeszłam w górę  z pomocą split chain i split ring. Ustawilam się dobrze, czyli pierwsze kółeczko na prawej stronie. A potem w dzień zrobiłam całe okrążenie. Dumna z siebie zabrałam się za 12. okrążenie i zonk. Własnym oczom nie wierzyłam, co zrobiłam.  Mimochodem i niepostrzeżenie odwróciłam robótkę i zrobiłam całe  okrążenie źle! Nożyczki poszły w ruch. Musiałam odciąć 11. okrążenie ... Fakt, że zrobiłam je na drugi dzień, ale byłam na siebie zła- za swoją nieuwagę... Ale to nie koniec problemów.  Frywolitkowe perypetie zwieńczał Toluś- piesek znajduszek, który rozgryzł moje ulubione czółenko z Clovera. A ostatnio na Allegro nie ma dużych czółenek tej japońskiej firmy. Serwetkę supłam Aidą nr 30 w kolorze ecru, bo kiedyś na wyprzedaży kupiłam 2 opakowania tych niteczek, czyli mam 8 motków po ponad 560 metrów. A zatem mogę zrobić jeszcze 4,5 km frywolitkowych serwetek ;) 

Ten wpis tworzę  na tablecie, co jest z lekka frustrujące, ale kolejny laptop mi padł w bardzo krótkim czasie i trochę mnie to zasmuciło, bo na razie nie mam w planach kupna laptopa...

Pozdrawiam,

Anetta

Kiedyś wspominałam, że exploding box nie jest formą, w której czuję się dobrze. Lubię robić czekoladowniki, bo są większą wersją kartki. Exploding boxy uważam za formę bardzo niepraktyczną, ale też najbardziej dekoracyjną, bo daje najwięcej możliwości zdobienia. 

Jak widać, w środkowej części wykorzystałam tekturki 3D z motywem chrzcielnicy, na bokach są tekturki zwykłe lub 2D rozdzielone. Piankowe róże, trochę elementów z wykrojników, perełki, odrobina sizalu dla puszystości kompozycji i nic więcej nie trzeba, aby powstała ciekawa praca...

Papiery do scrapbookingu pochodzą z różnych kolekcji Altair Art. Tekturki nabyłam w Skarbnicy Pomysłów, gdzie jest ich naprawdę bardzo duży wybór.

Od stycznia ruszyła zabawa zorganizowana przez Anię, Justynę i Olę pod tytułem Koronkowa pandemia, Lubię frywolitkę i robię dużo frywolitkowych ozdób, więc wezmę w niej udział :) 

Tak jak pisałam już wcześniej, ostatnio zrobiłam 42 frywolitkowe śnieżynki. Oczywiście, nie pokażę 42 od razu, bo byłoby to z lekka nudne. Dzisiaj mały fragment, bo 15 i "pół" na zdjęciu zbiorczym i 4 osobno. Jest to styczniowy urobek. W grudniu produkowałam malutkie śnieżyneczki, które pokażę przy nadarzającej się okazji.
Śnieżynki robię zapewne Adą 15 lub 20. Nie wiem, bo mam już końcówkę moteczka wielkości orzecha włoskiego i nie pamiętam, co to za nitka, ale zazwyczaj używałam białej Ady, więc zapewne to jest Ada...Ale się zagmatwałam w tych tłumaczeniach :D

 Autorką wzorów jest Robin Perfetti, która wydała  je w formie PDF-u dostępnego na Etsy. Tytuł publikacji Four dozen tatted snowflakes. Śnieżynki są różnej wielkości - od maleńkich do większych. Na zdjęciach śnieżynki średniej wielkości ok. 5-7cm.
Śnieżynki są też zróżnicowane pod względem stopnia trudności. Większość należy do grupy łatwych wzorów, w tych trudniejszych należy umieć zrobić SCMR (self closing mock ring), kółeczko józefinką i łączenie typu wheel Cathrine.
A te wiszące nitki, to po prostu zawieszki... 

 Dwie frywolitkowe Wiosny się produkują, ale o nich w kolejnym wpisie.
I tyle na dzisiaj :)

Pozdrawiam,
Anetta

 Ponieważ zima nie odpuszcza, postanowiłam przyodziać -uszyte wcześniej lalki typu tilda- w zimowe ubranka. Płaszczyki i kozaczki już miały, więc dorobiłam na drutach czapki z pomponami. Jednej dorzuciłam getry i szaliczek, drugiej zrobiłam sweterek w kolorze ecru, żeby pasował do wcześniejszej kolorystyki w barwach natury. Uwielbiam takie kolorki ... 

Szycie ubranek dla tildy jest bardzo kreatywnym zajęciem, choć szycie samej lalki (w sensie ciała) zbyt kreatywne nie jest. Wykrawa się poszczególne elementy i zszywa. Potem następuje proces wypychania lalki wypełniaczem. I dopiero na końcu można poszaleć z kolorowymi tkaninami, wełnami, koralikami, rzemykami, i oczywiście maszyną do szycia. Chyba że ktoś szyje ręcznie... 

Pozdrawiam,

Anetta

Śnieg, anielice i wspomnienie dzieciństwa

Kiedy pada śnieg, wracam myślami do czasów dzieciństwa. Śnieg to była radość w czystej postaci i beztroska zabawa. Dzikie, pełne emocji zjazdy na sankach z górek i pagórków w pobliżu rzeczki smrodzawki...I ciągła obawa -uda się przelecieć na sankach nad wodą, czy taż zaliczy się niechlubną wpadkę. Zima to były harce na dworze - bitwy na śnieżki, wieczna budowa niezbyt udanego igloo, które się zapadało w środkowej części. Zima to lepienie pokracznych bałwanów z garami na głowach i widowiskowe kraksy na lodzie, kiedy usiłowało się wykonać pirueta na łyżwach na zamarzniętym jeziorze...Pamiętam zimowe wyczekiwanie na śnieg. Mróz nie był straszny, bo był nieodłącznym elementem zimy i dobrej zabawy. To nic, że czasami wracało się z szalikiem przymarzniętym do kurtki albo rękawiczkami tak sztywnymi, że trudno było je zdjąć z dłoni. A pamiętacie niezwykłe wzory mrozem malowane na szybach? Tak, zima miała swój urok. Dzisiaj niestety nie ma... Teraz zima dla mnie to obawa przed nieodśnieżonymi drogami, zamarzniętym samochodem, "padniętym" akumulatorem i odśnieżaniem chodnika przed domem, żeby czasami ktoś orła na  śniegu nie wywinął...
Czasami myślę, że świat widziany oczyma dzieci jest piękniejszy i zdecydowanie bardziej radosny niż dorosłych...

Za oknem pada śnieg, a ja  tworzę  mixmediowe anielice na podobraziach, używając farb akrylowych, suchych pasteli, papierów do scrapbookingu i wielu innych przedmiotów ;) Anielice jak to anielice są odrealnione i uproszczone... Umiejscawiam je na bogato zdobionym mixmediowym tle. Kolorystyka jest bardzo różna, bo każdy lubi coś innego. Może na zdjęciach nie za bardzo widać strukturę obrazów, ale jest ona widoczna gołym okiem ;) Te ciche, spokojne istotye niosą ze sobą pozytywne przesłanie i mnóstwo pozytywnej energii. 

Styczniowe rozmyślania i frywolitka w tle

Nie było mnie tak dawno w blogosferze, że aż się z lekka obawiam tego powrotu. Od lipca do grudnia wydarzyło się tyle niespodziewanych zdarzeń w moim życiu, że gdybym chciała je spisać, to wyszłaby niezła powieść. Ale nie będę nic spisywać... Nadmienię tylko, że przeprowadziłam się. Przez jakiś czas mieszkałam dosłownie i w przenośni na walizkach, więc o żadnym blogowaniu nie było w ogóle mowy. Były dni, że ze zmęczenia padałam na twarz i wcale nie miałam ochoty się podnieść... Na mojej głowie znalazło się zbyt wiele rzeczy. Nie wiem, jak to wszystko ogarnęłam, ale jakoś ogarnęłam. Cieszę się, że spotkałam kilkoro życzliwych ludzi, którzy pomogli mi, gdy wydawało mi się, że już nic nie ma sensu i nie dam rady. 

Moja pracownia wygląda jakby piorun w nią strzelił. Po przeprowadzce do końca nie wiem, gdzie co mam w tym natłoku przydasiów, które chyba jakimś tajemniczym sposobem rozmnożyły się w czasie transportu, bo nie przypominam sobie, żebym miała aż tyle klamotów. Mimo braku warunków lokalowych cały czas coś robię... Jak się domyślacie, przede wszystkim robiłam frywolitkowe śnieżynki.

Od grudnia do teraz zrobiłam 42 frywolitkowe śnieżynki według najnowszej publikacji Robin Perfetti Four dozen tatted snowflakes, która dostępna jest na Etsy. Brakuje mi jeszcze 6 sztuk do kompletu ;) 

Przede mną jeszcze frywolitkowa Wiosna 2020, której nie skończyłam przez te wszystkie nieoczekiwane zawirowania życiowe od wypadku poczynając, a na przeprowadzce kończąc...
Mam nadzieję, że skończę ją, zanim pojawi się Renulkowa Wiosna 2021, choć właśnie zobaczyłam, że mam marne szanse, bo na FB Renata już kończy 18 rządek tegorocznej Wiosny.

Pozdrawiam,

Anetta